घुमानचे पाच अनाहूत पाहुणे

घुमानचे पाच अनाहूत पाहुणे

स्थळ : अखिल भारतीय मराठी साहित्य संमेलनाचा मुख्य मंडप, घुमान, पंजाब

तारीख: ४.४.२०१५ 

वेळ: दुपारी ३.३०

ज्यांच्याशिवाय कुठलाही सार्वजनिक कार्यक्रम यशस्वी होवूच शकत नाही असे प्रख्यात सूत्रसंचालक सुधीर गाडगीळ मंचावरील माईकमधून ओरडू लागले, (कारण माईक सारखा बंद पडत होता) “सर्व साहित्यरसिकांना नम्र विनंती. या सत्रातील सर्व कार्यक्रम पुढे ढकलण्यात आले आहेत. त्यांच्या वेळा नंतर जाहीर करण्यात येतील. आज आत्ता ताबडतोब एक अभूतपूर्व न भूतो न भविष्यति असा कार्यक्रम आपण बघणार आहात. आजवर भरवण्यात आलेल्या एकाही अखिल भारतीय मराठी साहित्य संमेलनात  असा कार्यक्रम आपल्याला अनुभवायला मिळालेला नाही. कार्यक्रम काय आहे हे मलाही माहित नाही.”

गाडगीळ बोलत असतानाच सदानंद मोरे, शरद पवार, नितीन गडकरी आणि देवेंद्र फडणवीस लगबगीने मंचावर आले. आल्याबरोबर आपापल्या खुर्चीवर स्थानापन्न झाले. खुर्च्यांची व्यवस्था मोठी मजेशीर होती. डावीकडच्या दोन खुर्च्यांवर मोरे आणि फडणवीस तर उजवीकडच्या दोन खुर्च्यांवर पवार आणि गडकरी बसलेले होते आणि त्यांच्या मधोमध पाच रिकाम्या खुर्च्या होत्या. फडणवीसांनी इशारा केल्याबरोबर गाडगीळ त्यांच्याजवळ गेले. फडणवीस त्यांना काहीतरी कानात सांगू लागले. “धन्य भाग सेवा का अवसर पाया” हे गाणे मंचाच्या मागून ऐकू येत होते. गाडगीळ पुन्हा माईकवर आले. म्हणाले. “ आत्ताच महाराष्ट्राच्या माननीय मुख्यमंत्र्यांनी दिलेल्या माहितीनुसार अत्यंत नाट्यमयरित्या आणि अनाहूतपणे पाच पाहुणे इथे आलेले आहेत. त्या पाचही लोकांना मीच काय आपण कोणीही ओळखत नाही. हे पाच लोक इथे आल्याचे त्यांच्या गृहखात्याकडून कळल्यावर माननीय सीएमसाहेबांनी इतर सर्व कार्यक्रम पुढे ढकलून हा कार्यक्रम करायचे ठरवले. कार्यक्रम नक्की काय आहे ते मला अजूनही सांगण्यात आलेले नाही.” गाडगीळ बोलत असतानाच फडणवीस उठले. त्यांनी गाडगीळांना बाजूला सारून माईकचा ताबा घेतला. ते बोलू लागले.

फडणवीस: मंचावरील आणि समोरील सर्व आदरणीय बंधू भगिनींनो. वेळ कमी असल्यामुळे सर्वांची नावं घेत नाही, मी सर्वांची नावं नेहमी घेतो हे तुम्हाला माहित आहे. त्यामुळे राग नसावा. या ठिकाणी आज आपल्याला पाच लोक पाहुणे म्हणून लाभलेले आहेत. तसं तर साहित्याचा आणि यांचा काहीही संबंध नाही. परंतु उद्घाटनाच्या कार्यक्रमात हे पाच पाहुणे मागच्या रांगेत बसून सर्व कार्यक्रम बघत होते तेव्हा माझ्या कर्तव्यदक्ष कर्मचाऱ्यांनी त्यांना ओळखले. त्यांनी मला सूचना दिल्याबरोबर मी घाईगर्दीत हा कार्यकम आयोजित करायला सांगितला. तर हे पाहुणे फार महत्वाचे आहेत. मी फार लांबवत नाही, मला मुंबईला जायचं आहे. हे जे पाच पाहुणे आहेत ते फार मोठे पराक्रमी वीर आहेत. साहित्य संमेलन याची देही याची डोळा बघावं म्हणून हे नागपूरहून हजार किलोमीटर दूर घुमानला आले. मराठी प्रेमी उद्धव ठाकरे नाही आले, राज ठाकरे नाही आले पण हे पाच लोक आले. यांना मराठीचं इतकं प्रेम का? हे मला काही कळलं नाही. पण ते आले. त्याबद्दल आणि त्यांनी केलेल्या महान देशकार्यासाठी त्यांचा सत्कार करायलाच पाहिजे. ते पाच ही जण आता आपल्यासमोर येतील. आणा रे त्यांना सन्मानानं. {पाच जण त्यांचे चेहरे झाकलेल्या अवस्थेत मंचावर येतात. मंचावरील रिकाम्या खुर्च्यांवर त्यांना बसवले जाते} आता आपल्या परंपरेप्रमाणे पाच सुवासिनी त्यांना ओवाळतील. त्यांचे चेहरे झाकलेले का आहेत याचं आपणास आश्चर्य वाटत असेल. ऐका. ते महाराष्ट्र शासनाच्या विशेष कामगिरीवर निघालेले आहेत. मी इकडे असल्यामुळे प्रशासकीय आदेश काढलेला नाही पण मुंबईला गेल्याबरोबर काढीन. आता तोंडी सूचना दिलेल्या आहेत. बिसनसिंग, मोहम्मद सुहेल, सत्येंद्र गुप्ता, प्रेम खत्री आणि आकाश ठाकूर असे हे पाच जण आहेत. हे नुकतेच नागपूरच्या मध्यवर्ती कारागृहातून पळून आले आहेत. धक्का बसला? मी थोडक्यात सांगतो. मला मुंबईला जायचंय. तुम्हाला वाटत असेल यांचा सत्कार कशासाठी? तो यासाठी की संधी असताना यांनी मुंबई बॉम्बस्फोट प्रकरणात सजा झालेला कुख्यात याकुब मेमन आणि अंडरवर्ल्ड डॉन अरुण गवळी जे नागपूर कारागृहात आहेत, त्यांची सुटका केली नाही किंवा पळून जाण्यास मदत केली नाही. इतर ही काही कुख्यात गुंडांना ते पळवून लावू शकले असते पण त्यांनी तसे केले नाही. दुसरं असं की मघाशी यांच्याशी बोलताना हे फार हुशार लोक आहेत हे मला लक्षात आलं. गेली अनेक वर्षे महाराष्ट्र पोलीस आपल्या कर्तव्यात कमी पडत असल्यामुळे, अनेक मोठ्या गुन्ह्यांचे तपास न लागल्यामुळे मी महाराष्ट्राचा मुख्यंमत्री आणि गृहमंत्री या नात्याने हा तपास यांच्याकडे सुपूर्द करतोय. एकूण ३७५४ खून, दरोडे, जबरी चोऱ्या, या आणि अशा मोठ्या गुन्ह्यांत अजून गुन्हेगार सापडलेले नाहीत. यातील जास्तीत जास्त प्रकरणांचा छडा लावायची यांनी शपथ घेतली आहे. तर बंधू भगिनींनो दाभोलकर, पानसरे, झालंच तर सतीश शेट्टी यांच्या खुनाच्या तपासाचे काम हे लोक लवकरच पूर्ण करतील अशी मला आशाच नव्हे खात्री आहे. दाभोलकर आणि पानसरे हे तसे पाहिले तर साहित्यिकच, त्यांचे खुनी या लोकांनी पकडून दिलेत तर घुमानच्या साहित्य संमेलनात या महापुरुषांचा केलेला सत्कार सार्थकी लागला असे म्हणावे लागेल. तर मंडळी आता मी आपली राजा घेतो. मला मुंबईला जायचंय, खूप कामं आहेत. जय हिंद, जय महाराष्ट्र, जय पंजाब.............{ फडणवीस आपल्या जावून बसले आणि पुन्हा उठून माईकजवळ आले.} म्हणाले, “आज या ठिकाणी या पाच सत्कारमूर्तींपैकी एक आकाश ठाकूर आपलं मनोगत व्यक्त करतील अशी मी त्यांना विनंती करतो.” आकाश ठाकूर यांनी माईकचा ताबा घेतला.

आकाश ठाकूर : मंचावर उपस्थित अजितदादाचे काका, आदरणीय शरद पवार साहेब, संमेलनाचे अध्यक्ष आणि संत तुकारामाचे जवळचे नातेवाईक मोरे साहेब, पूर्तीचे सर्वेसर्वा नितीन गडकरी साहेब, ज्यांच्या मतदारसंघातील जेल तोडून आम्ही पळालो असे महाराष्ट्राचे लाडके मुख्यंमत्री फडणवीस साहेब आणि उपस्थित बंधू भगिनींनो......या ठिकाणी आपण जो आमचा सत्कार केलात त्यामुळे मला खूप भरून आलंय. खरं तर मीही मोठा कवी झालो असतो. शाळेत असताना मुलींकडे पाहून मी पाडगावकरांच्या कविता म्हणायचो. पुढे पुढे तर मी त्यांच्यापेक्षाही चांगल्या कविता करायला लागलो. हसू नका माझे मास्तरच तसं म्हणायचे. मी त्यांना कविता दाखवायचो. त्यांना माझ्या कविता खूप आवडायच्या. त्यांनी त्यांच्या नावावर त्याच कवितांचा एक संग्रह प्रकाशित केला. मला समजल्यावर मी शाळेत घुसून त्या मास्तरला बदड बदड बदडला आणि माझ्या तुरुंगवाऱ्या सुरु झाल्या. मी ही आकाश ठाकूर आहे, त्या मास्तरनं तसं केलं नसतं तर आज मी ही गुरु ठाकूरसारखा मोठा कवी आणि गीतकार झालो असतो. असो. या ठिकाणी पवार साहेब-गडकरी साहेब उपस्थित आहेत. खरं तर आम्ही यांनाच भेटायला इथे आलोय. आम्ही तुरुंग तोडून पळालो तेव्हा सरळ नेपाळला जाणार होतो. पण गुप्ता म्हणाला त्यांच्याविरुद्ध ट्रकभर पुरावे असूनही पवार साहेब मोकळे कसे राहतात हे आपण त्यांना विचारायलाच पाहिजे. आपल्याविरुद्ध तर पिशवीभरही पुरावे नाहीत तरी आपण तुरुंगात खितपत पडलोय. कोई सुनवाई नही. सजा नही. पडे है चुतीये जैसे. सॉरी मी शक्यतो चांगली भाषा वापरायचा प्रयत्न करतो. तर आम्ही पवार साहेबांना भेटायला मुंबईला जायचं की दिल्लीला की पुण्याला याचा विचार करत असताना नागपूरला झाशी राणी चौकात एक साहित्यकांचं टोळकं गप्पा करत असताना दिसलं तिथे समजलं की पवारसाहेब घुमानला हमखास सापडतील. म्हणून तडक इथे आलो. उद्घाटन कार्यक्रमात आम्ही पकडल्या गेलो. बाकी तुम्हाला सीएम साहेबांनी सांगितलंच आहे. या ठिकाणी या ठिकाणी भाषणात सत्तावन्न वेळा म्हटल्याशिवाय महाराष्ट्रात मोठा नेता होता येत नाही हे मला माहित आहे. मला कद्दावर नेता व्हायचंय. असो. या ठिकाणी मला पवार साहेबांना हेच गुपित विचारायचंय की ट्रकभर पुरावे असताना ते मोकळे कसे. तुमच्यावर आरोप करणारेच तुमच्या मांडीला मांडी लावून कसे बसतात, शिकवा की आम्हाला जरा. झालंच तर इतर अनेक नेते मोकळे कसे आणि आम्हीच का आत? ते ही सांगा. मी तुम्हाला तुरुंगाचे अंतरंग उलगडून दाखवू शकतो पण इथला भव्य दिव्य कार्यक्रम पाहून मी तुरुंगातील अनुभवांवर एक कादंबरीच लिहिणार आहे, नाही ज्ञानपीठ मिळवलं तर नावाचा आकाश ठाकूर नाही. असो. सांगा पवार साहेब गुपित सांगा. {पवार साहेब हळूच काही तरी पुटपुटतात.} धन्यवाद साहेब, ते म्हणताहेत पुढच्या संमेलनात सांगतो. तर मंडळी पुढच्या संमेलनात अवश्य भेटू. कोणी सांगावं पुढच्या संमेलनाचा अध्यक्ष नाहीतर स्वागताध्यक्ष मीही असू शकतो. हा हा हा. जय हिंद जय महाराष्ट्र.

सुधीर गाडगीळ माईकवरून कार्यक्रम संपला हे जाहीर करत असताना पवार आणि गडकरी फडणवीसांची पाठ थोपटत होते आणि उपस्थितांच्या टाळ्यांच्या गजरात कार्यक्रम संपन्न झाला.

अॅड. अतुल सोनक,

९८६०१११३००